Cud w Fatimie

Rok 1917, Fatima, Portugalia

Pomiędzy majem i październikiem, w roku 1917, Matka Boska objawiła się trójce małych dzieci, Łucji Dos Santos i jej kuzynom Franciszkowi i Hiacyncie Marto, na polu poza ich miejscowością Aljustrel, bardzo blisko Fatimy, w Portugalii.

Świetlista Pani “jaśniejsza niż słońce” zapowiedziała, że przyjdzie i będzie z nimi rozmawiać w tym samym czasie, w każdy 13 dzień miesiąca przez sześć miesięcy, obiecując, że w trakcie jej ostatniej wizyty, uczyni cud dla wszystkich po to, aby zobaczyli to, w co wierzą dzieci.

Pani, która później okazała się być Maryją, przekazała dzieciom TAJEMNICĘ opowiedzianą w trzech częściach, od wstrząsającej wizji piekła, do proroczych ostrzeżeń, co do przyszłych zdarzeń, w tym o II wojnie światowej, rozprzestrzenianiu się komunizmu i zamachu na Papieża.

Przeczytaj więcej o tajemnicy fatimskiej.

Szybko rozprzestrzeniła się wieść, że dzieci przeżyły duchowe spotkania z Panią z nieba, a tłumy wkrótce z daleka zaczęły nadciągać na miejsce zdarzeń, aby być świadkiem doświadczenia dzieci, niektórzy wyśmiewając się, inni prosząc o niebiańskie wstawiennictwo w ich życiu.

Rząd w czasie objawień był fanatycznie antyreligijny, a dzieci zostały poddane ogromnej presji po to, aby przyznały, że to wszystko było kłamstwem. Grożono im pozbawieniem wolności i przesłuchiwano pod groźbą śmierci, lecz one nie chciały ustąpić.

Przeczytaj więcej o kontekście historycznym.

13 października 1917 roku, w dniu zapowiadanego cudu zgromadził się tłum 70000 osób, w tym dziennikarzy, fotografów, urzędników państwowych, naukowców, sceptyków i wiernych, zebranych na polu podczas ulewy.

Tysiące niezależnych naocznych świadków wyznają, że nagle deszcz przestał padać, ciemne chmury rozeszły się, a słońce “wygaszone” tak, że można było nań patrzeć bezpośrednio, bez bólu oczu. Zmieniało kolor, kąpiąc tłumy w odcieniach tęczy i zaczęło obracać się na orbicie przed opadnięciem w kierunku Ziemi….

“Wtedy nagle usłyszeliśmy zgiełk, krzyk rozpaczy z ust wszystkich zebranych. Wirujące bez opamiętania Słońce zdawało się odrywać od firmamentu i czerwone, jak krew, zmierzało ku Ziemi, jakby chciało zmiażdżyć nas swoim ogromnym i ognistym ciężarem. Uczucie podczas tych chwil było naprawdę straszne.”Prof. Almeida Garrett. Jego pełne świadectwo można znaleźć w “Novos Documentos de Fatima” (Wydawnictwo Loyola, San Paulo, 1984)

Ludzie opowiadali, że natychmiast wszystkie wody po deszczu wokół wyschły, do tego stopnia, że błotnista ziemia, w której stali, stała się zupełnie twarda.

Wszystko trwało około 10 minut i według świadków było widoczne z odległości do 25 mil.

Zdarzenie stało się znane pod nazwą Wielki Cud Słońca z Fatimie.